www.orator.fora.pl :: Przegląd tematu - Koszalin - muzykoterapia- logopedia

aktor · Wysłany: Czw 11:42, 22 Wrz 2016 Temat postu:

.

W Koszalinie cukrzyca nie boli

www.logos.pomorze.pl/glikemia/

Relaks z Władysławem Pitakiem

Władysław Pitak , logopeda dypl. i muzykoterapeuta pomaga osobom chorym na cukrzycę, ich rodzinom i znajomym.

Skuteczne leczenie to nie tylko farmakoterapia. Codzienne życie także jest pełne stresu negatywnego i dlatego warto nauczyć się sztuki relaksacji. Władysław Pitak zajmuje się relaksacją i animacją muzyczną od ponad 40 lat, warto więc korzystać z jego wiedzy i doświadczenia.

>>> więcej na filmie >>>

https://www.youtube.com/watch?v=ACWgOf3afRc

Przesłany 16.10.2011

Naukę relaksacji i umiejętności rozwiązywania problemów życiowych można odbyć pod kierunkiem doświadczonego (ponad 40 lat praktyki zawodowej) logopedy i muzykoterapeuty z Koszalina, Władysława Pitaka.

http://www.logos.pomorze.pl/glikemia/

.

Gość · Wysłany: Pią 11:37, 23 Lip 2010 Temat postu:

Po tym co "odczułam" na własnej skórze mogę tylko napisać, że człowiek jest w stanie znieść nawet najgorszy lęk (paniczny ale nie tylko), a granica pomiędzy rzeczywistością, a szaleństwem jest bardzo krucha.

Przeżywanie lęku zakłóca normalne funkcjonowanie, szczególnie wtedy człowiek się koncentruje na sobie i na tym żeby jakoś przez ten lęk się przebić. Jedyna rada to właściwy lekarz, właściwe leki i terapia. Moja przestroga dla tych którzy cierpią jest taka żeby walczyli o siebie i jeśli biorą leki a czują się źle zmienili lekarza, który zaleci przyjmowanie odpowiednich leków.

Gość · Wysłany: Pią 11:37, 23 Lip 2010 Temat postu:

Co dała mi choroba? Mogłabym się rozpisywać na ten temat długo ale pierwsza myśl jaka mi się nasuwa to: znajomość z wartościowymi ludźmi...długo by pisać ale właśnie przez chorobę znalazłam się w miejscu gdzie ich poznałam- mam na myśli ludzi nie związanych z tym tematem, ale też choroba dała mi nowe postrzeganie świata - bardzo udziwnione, widziane w krzywym zwierciadle przez pryzmat niemiłych uczuć jak lęk, szarpanina myśli, uczucie "chcę uciec" z towarzyszącym kołataniem serca co przywiodło mnie koniec końców do upragnionego spokoju.Jestem bardzo zadowolona ze strony Synapsis i dziękuję autorom za wspaniałomyślny pomysł jej utworzenia.

ortaorka

Zachorowałam na depresję w wieku 17 lat. Na początku nie szukałam pomocy, gdyż łudziłam się ze "dziwne" stany psychiczne same ustąpią, jednak po dwóch latach nie wytrzymałam nasilających się objawów i zgłosiłam się do lekarza. Leczenie zaczęło się od Coaxilu, po pewnym czasie stan mój się pogorszył i Coaxil został zastąpiony Zyprexą, a po pewnym czasie zaczęłam także przyjmować leki przeciwlękowe takie jak Afobam, Hydroxyzyna. Mieszanka tych leków nie pomagała mi wyjść z choroby i kiedy byłam u kresu wytrzymałości postanowiłam zamienić kilku lekarzy, którzy się mną wówczas zajmowali na jednego, ale bardzo dobrego specjalistę (poprzedni, którzy nie byli w stanie mi pomóc też mieli tytuły naukowe ale leczyli państwowo). Dopiero ostatni lekarz przepisał mi Anafranil, który wyciągnął mnie z depresji. Wraz z tym lekiem biorę też Zyprexę. Jednak dzięki Anafranilowi czuję, że życie do mnie powraca,choć nie jest jeszcze tak jak było przed chorobą. Chodzę też na terapię indywidualną i mam nadzieję że koszmar który przeszłam nigdy nie wróci.